Mandu, to koreańskie pierożki, które można gotować, smażyć, robić na parze czy dodawać do zup. Często podawane jako japońska gyoza. Jak to w pierożkach, można zrobić je z każdym nadzieniem, chociaż wiele koreańskich przepisów na farsz zawiera kimchi lub kapustę. Jeśli wolicie wersje wegetariańską, dajcie więcej tofu i grzybków. Mój dzisiejszy przepis nie zawiera mięsa, ale bardzo łatwo go zmodyfikujecie dodając mieloną wieprzowinę, wołowinę lub mieszane mięso mielone. W przyszłości na pewno wrzucę przepis na mięsne mandu 🙂 Tymczasem, ten pierwszy przepis na mandu skupi się na technikach lepienia i podstawowych informacjach. Zapraszam. 

Potrzebne będzie:

• krążki ciasta na mandu (zobacz przepis)
• 100 g tofu
• szklanka posiekanego kimchi
• szklanka namoczonych suszonych shiitake lub świeżych grzybów (np. pieczarek)
• szklanka kiełków sojowych lub mung
• pół średniej cebuli
• 3-4 ząbki czosnku
• kawałeczek świeżego imbiru (ok. 1,5cm)
• szczypiorek
• jajko
• łyżka oleju sezamowego
• 2 łyżki sosu sojowego
• szczypta soli
• pieprz do smaku
• opcjonalnie 100 gram mięsa mielonego
• 1 łyżka sosu sojowego (na sos)
• 1 łyżka octu (na sos)
• 1 łyżka wody (na sos)
• 0,5 łyżeczki cukru (na sos)
• sezam (na sos)

Przygotowanie:

Jeśli nie macie kupnego ciasta na gyozę (mandu) to bardzo łatwo będzie je przygotować w domu (przepis). Metoda, zupełnie jak przy polskich pierogach, ale ciasto powinno być twarde i dość suche.

Sos do maczania: Wymieszać sos sojowy, ocet, cukier i wodę, mieszając aż cukier się rozpuści. Posypać sezamem.

Farsz:

1. Kiełki wrzucić do wrzątku i gotować przez 1-2 minuty, odlać i przelać zimną wodą. Rozdrobnić.
2. Kimchi posiekać i dokładnie odcisnąć, żeby miało jak najmniej soku.
3. Tofu rozdrobnić i wycisnąć przez ściereczkę. Składniki muszą być suche.
4. Cebulę, czosnek i imbir zmiksować lub drobno posiekać.
5. Posiekać szczypiorek i grzybki.
6. Wszystkie składniki dokładnie wymieszać, dodać jajko, sos sojowy, olej sezamowy, sól i pieprz.
7. Farsz nakładać na środek każdego krążka ciasta i ulepić pierożki. W zależności od metody gotowania, polecam trzy różne metody lepienia:

Pierożki na parze:

Mają dużo falbanek. Po nałożeniu farszu na środek ciasta, brzegi namaczamy ciepłą wodą. Nie zamykamy pierożka do końca, lecz robimy falbanki wyłącznie na przedniej ściance pierożka. Zbliżamy brzegi do siebie i zaczynając od środka tworzymy pierwszą zakładkę na przedniej ściance. Dociskamy ją do tylnej ścianki, żeby się nam się nie rozpadała. Tworzymy kolejne 2-3 zakładki ku prawej stronie. Następnie zaczynając od środka, tworzymy zakładki po lewej stronie pierożka. Dokładnie łączymy przednią ściankę z tylną, żeby nie wypadał farsz. Pierożki gotujemy na parze przez 15-20 minut – pod przykryciem, na sitku ułożonym na garnku z gotującą się wodą. Podajemy z sosem.

Pierożki do smażenia:

Metoda jest dokładnie taka sama, z tą różnicą, że zakładek robimy mniej. Tylna ścianka pozostaje gładka. Smażymy z obu stron na odrobinie oleju, aż pierożki zrobią się mocno rumiane. Następnie, wlewamy na patelnie 1/4 szklanki wody i natychmiast przykrywamy przykrywką. Pierożki są gotowe, gdy cała woda się wchłonie. Uwaga na pryskający gorący olej! Podajemy z sosem.

Pierożki do zup (Manduguk):

Po nałożeniu farszu, zwyczajnie sklejamy tylną i przednią ściankę jak w gładkich pierogach. Następnie łączymy narożniki dołem i dociskamy, żeby się skleiły. W ten sposób powstają okrągłe pierożki, które zwłaszcza na północy Korei oraz w Korei Północnej daje się do Zupy Noworocznej zamiast ricecake’ów. Wrzuca się surowe pierożki do gotowej zupy i gotuje się kilka minut aż urosną i wypłyną. 

Warto zrobić więcej na raz i zamrozić każdy typ pierożków oddzielnie na różne okazje.

Dzisiaj dużo teorii, ale mam nadzieję, że kiedyś się przyda 🙂